SKiN w podróży: Kuala Lumpur - chińska dzielnica

Rankiem, następnego dnia, zeszliśmy na ulicę, zjeść śniadanie w przydrożnej knajpeczce. Nasz 'hotelik' służył nam tylko do spania i możliwości skorzystania z prysznica - a że jest gorąco i duszno, więc dobrze że był blisko miejsc które zwiedzaliśmy.

Jest tanio i bezpiecznie. Dookoła nas sznur ludzi, każdy czegoś szuka w przydrożnych straganach. Nam także udzielił się nastrój. Złapaliśmy bakcyla zakupoholicznego.

I jak tu czegoś nie kupić skoro jest się w chińskiej dzielnicy? J. stoisk było mnóstwo! Od butów przez czapki, zegarki po elektronikę. Razem z mamą biegałyśmy od jednego „sklepu” do drugiego, ale tata też się nie nudził. Znalazł stoisko z technologicznymi gadżetami J.

Nasze śniadanie

Piliśmy przepyszne soki wyciskane z owoców, a tata skusił się na śmierdzący owoc - Duriana. Ja też go popróbowałam. Jadłam go już kiedyś na Sumatrze ale wtedy nie przeszedł mi przez gardło (mamie też nie ;-) ). Śmierdzi padliną ale tylko do czasu kiedy się go nie spróbuje. Później już tylko smakuje jak najlepsze lody waniliowo-migdałowe :-).

Durian - śmierdzący owoc.

Durian - podzielony na porcje. Koniecznie musi być zafoliowany - bo jego smród odstrasza białych turystów ;-)

Tata zjada Duriana - jemu smakuje

I ja się też skusiłam.

Przemieszczając się po Chinatown odwiedziliśmy także chińską świątynię. Panował w niej półmrok, a z sufitu zwisały jakieś zakręcone „cosie” palące się co miało oznaczać spełnienie modlitwy. W pomieszczeniu obok ujrzeliśmy kilku mężczyzn ćwiczących grę na typowo chińskich instrumentach. Dźwięki dobiegające z sali były piękne i od razu na myśl przyszła mi bajka Disney’ a „Mulan”.

Tego samego dnia, po południu, wylatujemy z Malezji do Dubaju.

Koniec wpisu Natki [NS]

A ode mnie krótka acz ciekawa obserwacja poczyniona na lotnisku w Kuala Lumpur: znaleźliśmy sklep Lonely Planet - wg mnie najlepszego wydawcę przewodników turystycznych.